Het is zo’n dag waarop de wereld stil staat en alle plannen onbelangrijk lijken, want de Braziliaanse Amazone huilt. Een strijder is heengegaan.
Rubão, dierbare vriend, jij hebt mij niet alleen de pracht, maar ook de ziel van dit bijzondere stukje wereld laten zien. Jij wist de strijd voor de bescherming van het Amazonewoud via muziek te verbinden aan de strijd van kansarme jongeren tegen armoede en geweld. Daardoor werd jouw organisatie OELA een unieke inspiratiebron (www.oela.org.br).
Ik bewonderde je creatieve brein dat bedacht had om jongeren uit de sloppenwijken van Manaus op te leiden tot gitaarbouwers, maar wel gitaren gemaakt met hout dat duurzaam geproduceerd werd door lokale communities. Kansarme jongeren kregen een opleiding en een weg uit de gewelddadige jeugdbendes. Lokale communities hoefden door deze alternatieve afzetmarkt niet meer in zee met illegale houtkappers en konden een omslag maken naar duurzame productie en bescherming van het bos. Buitengewone natuurgebieden in de buurt van Manaus werden beschermd. De duurzame gitaren gingen de hele wereld over en vergrootten het mondiale bewustzijn over het belang van de bescherming van de Amazone. Je wist artiesten te verleiden om de prachtige handgemaakte gitaren tijdens optredens in te zetten. Jouw leven en levensplan ademde de klanken van het Amazonewoud. Het was geen win-win, maar een win-win-win-win-win. Daarom voelt het nu ook als zo’n groot verlies…
Rubão, ik heb oprecht genoten van onze reizen op het water, de miniconcerten in de sloppenwijken, de indringende gesprekken in de communities en onze filosofische beschouwingen over hoe we de wereld zouden verbeteren. Jouw prachtige handgemaakte cavaquinho heeft een ereplaats in mijn huis. Als ik de moed weer eens dreig te verliezen, herinnert deze me aan het belang van onze gezamenlijke missie. We zijn onverbeterlijke wereldverbeteraars. Dat maakt jou tot één van de bezielers van Scent & Spice. Jouw moed om je bijzondere missie te leven, heeft mij het lef gegeven om mijn missie te aanvaarden.
Iedereen die ik in mijn leven tegengekomen ben, heeft impact gemaakt. Soms groot, soms klein. Soms positief, soms negatief. Al die ontmoetingen hebben me – als een imperfecte diamant – geslepen tot de persoon die ik nu ben. Er zijn vele hoeken af, grote krassen, doffe plekken en hier en daar een lelijke krater, maar er zijn ook glanzende vlakken en fonkelingen. Het stukje dat jij hebt geslepen, Rubens, straalt het hardst van allemaal. Je was één van de bakens op mijn weg. Een reus waarbij ik op de schouders mocht staan. En man, wat was het uitzicht daar prachtig!
Goede reis, lieve vriend. Je taak was bij lange na niet volbracht. Je bent te vroeg gegaan. Laat je rugzak hier, met je prachtige erfenis. Samen met al die andere mensen die jou en je missie een warm hart toedragen, beloof ik je rugzak te helpen torsen en uit te dragen, op mijn eigen manier. Ik beloof je dat ik mensen zal blijven enthousiasmeren om te genieten van de wonderen van de natuur. Ik beloof je dat ik ze zal laten luisteren naar de hartkloppingen van het plantenrijk, waarmee we allemaal verbonden zijn. Ik beloof je dat ik de muziek van de Amazone zal blijven uitdragen, op de eeuwigdurende klanken van jouw prachtige gitaar.
Maar vandaag ben ik even stil…
Until we meet again…
Geef een reactie